ಕನಸ ಕರಗಿಸಲಾರೆ

 ಕನಸ ಕರಗಿಸಲಾರೆ

ಕನಸ ಕರಗಿಸಲಾರೆ

ಕಾಲನಾ ಕರಗಂಟೆ ಕರೆಯುವವರೆಗೆ

ಬಸುರಿಂದ ಟಿಸಿಲೊಡೆದು

ಬಂದಂದಿನಿಂದಲೂ ನನ್ನುಸಿರು ಈ ಕನಸು

              ಕನಸ ಕರಗಿಸಲಾರೆ

ಹಸಿರುಸಿರು ವನಹಸಿರು

ಮನ ಬಂದಂತೆ ತೇಲುವ ಹಕ್ಕಿ

ಅದಕಿಲ್ಲದಿರೆ ಬಂಧ

ಅದರಂತೆ ನನ್ನ ಕನಸು ನಿರ್ಬಂಧ

               ಕನಸ ಕರಗಿಸಲಾರೆ

ಅಮ್ಮನಿಲ್ಲದಿರೆ ಕೊರಗೇಕೆ?

ಅಪ್ಪನಿಲ್ಲದಿರೆ ಭಯವೇಕೆ?

ಕನಸ ಕರೆಯುವೆನು ಕಣ್ಣ ಅಂಗಳಕೆ,

ಅಮ್ಮ ನೀಡುವ ತುತ್ತ ತಿನ್ನುವ ಬಯಕೆ.

ಅಪ್ಪನ ಸಾವಿರ ಹಾರೈಕೆ, ಹೆಬ್ಬಯಕೆ

ರೆಪ್ಪೆಯಡಿ ಮುಚ್ಚಿಡುವೆ

             ಕನಸ ಕರಗಿಸಲಾರೆ.

ಬಿಡಲಾರೆ ಈ ಕನಸ ನನ್ನ ತೊರೆಯಲು,

ಸುತ್ತುವೇನು ಯಮಪಾಶ,

ಸುತ್ತಿದಂತೆ ಮಾರ್ಕಂಡೇಯನ ಕೊರಳು.

ನನಸಾಗದಿರೆ ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲ, 

ಕಟ್ಟಲಾರೆ ಕನಸಿನ ಚಿತೆಯನ್ನ.

            ಕನಸ ಕರಗಿಸಲಾರೆ.

ಮೌನ

ಮೌನದಾ ಚಿಪ್ಪಿನೊಳು

ಮನಸು ಮುಳುಗಿಹುದು

ಶಬ್ದದಾ ಕಲ್ಲನೆಸೆಯದಿರಿ

ಕೆಣಕದಿರಿ ಶಬ್ದಗಳೇ

ಸೆಳೆಯದಿರಿ ಮೌನವನು

ನೀವ್ ಬರಿಯ ಮಾತು

ಈ ಮಾತು ಕಲ್ಪನೆಗೆ ನಿಳುಕದಿರೆ

ಮನ ಸೋತು  ಬೆಚ್ಚಗಿದೆ

ಮೌನದ ತೆಕ್ಕೆಯೊಳು

ಸಡಿಲಿಸದಿರಿ ತೆಕ್ಕೆಯನು

ಮಾತಾಗಿ ಬಿಡಬಹುದು ಈ ಮನವು,

ಮಾತು ತರುವುದು ಬರಿಯ ಭ್ರಮೆ

ಮೌನವೇ ಅಲ್ಲವೇ ಅದಕೆ ಕೊನೆ

ಎಂದಲ್ಲವೇ ನನ್ನ ಮಾತು

ಮೌನದೊಳು ಹೂತು ಸೇರಿದೆ ತನ್ನ ಮನೆ.

ತಾಯೆ

         ತಾಯೆ

ಹೆತ್ತು ಹೊತ್ತಿಹ ತಾಯೆ
ತುತ್ತ ಕೊಟ್ಟಿಹ ತಾಯೆ
ನಿನ್ನ ಋಣವ ನಾ ತೀರಿಸಲಾರೆ
ಘಳಿ ಘಳಿಗೆಗೂ ಅರಚುವ ಬಾಯಿಗೆ
ಪ್ರೀತಿಯ ತುತ್ತನಿಟ್ಟವಳೆ
ತಪ್ಪು ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟಾಗ ನಿಲ್ಲಿಸಿದೆ ನೆಟ್ಟಗೆ
                    ಓ ಎನ್ನ ತಾಯೆ
ಬಾಲ್ಯವದು ಬಯಸಿದಂತೆ ಕಳೆದಾಗ
ಹರೆಯದಾ ಹಲವು ವಿಷಯವಾ
ಅರುಹಿದವಳೆ
ಹರೆಯದಾ ಬಯಕೆ, ಮರಳುಗಾಡಿನ ಮರಿಚಿಕೆ
ಅದನ ಹಿಡಿದಿಡ ಬೇಡ ಜೋಕೆ
ಮನವಿರಲಿ ನಿನ್ನ ಅಂಕೆ
ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಬುದ್ದಿ  ಮಾತನು ತಿಳಿಸಿದವಳೆ
                    ಓ ಎನ್ನ ತಾಯೆ

ಪ್ರಾರ್ಥನೆ

 


ಭಕ್ತಿ ಕೊಡೆ ಮಾರಿಕಾಂಬೆ ನಾನು ಬೇಡುವೆ
ಭಕ್ತಿ ಇಂದ ಮುಕ್ತಿ ಪಡೆದು ಧನ್ಯನಾಗುವೆ
ಶಿರಸಿ ನಗರದಿ ನೀನು ನೆಲಸಿರುವೆ
ಜನರೆಲ್ಲರನು ನೀನು ಕಾಪಾಡುವೆ
ಸಹ್ಯಾದ್ರಿಯಾ ಶಿಖರದಿ ನಿಂತಿರುವ ತಾಯೇ
ಮಹಿಷಾಸುರ ಮರ್ಧಿನಿ ನೀ ಎನ್ನ ಕಾಯೆ
ಬರುತಿಹುದು ವರ್ಷ ಬಿಟ್ಟು  ವರುಷ  ನಿನ್ನಯ ಜಾತ್ರೆ
ಹಲವೆಡೆ ಹರಡಿರುವ ಜನರಿಗೆ ನಿನ್ನೆಡೆ ಯಾತ್ರೆ
ಭಯ ಭಕುತಿ ತರುತಿಹುದು ನಿನ್ನ ಆ ಚರಿತ್ರೆ
ಹಲವರು ಭಕುತರು ನಿನ್ನೆಡೆ ಬರುತಿಹರು
ಹರಕೆ ಹೊತ್ತು ತರುತಿಹರು
ಫಲಿಸು ನೀನು ಅವರ ವರಗಳನು
ನಿನ್ನೆಡೆಯಲ್ಲಿ ನಾ ಬೇಡುತಿರುವೆನು
ಸುತ್ತಲಿರುವ ಗ್ರಾಮಕೆ ದೇವಿ ನೀನು
ನಿನ್ನೆಡೆಯಿರುವ  ನಾನೆ ಧನ್ಯ